Şiirin Yangını Şiiri - Fatih Arslan

Dev bir uyanışın ayak sesleriyim
Yanlızlıkla konuşan biriyim
İnsanlardan uzağım
Çegingenim
Ateşli yazıyorum
Dudaklarım dikişli
Yürekten yazıyorum.

Dur durak bilmiyorum
Sözden anlamayana
Sözler söylemek istiyorum
Neyleyim işte
Ağız aynı ağız
Duvarlarda yıkılmıyor sesimle
Hangi kuşun kanadına sığınayım
Hangi kurt sürüsüne kapılayım
Kime anlatayım aynalardan başka
Etrafımda döner gibiyim
Bir çocuğun ellerinden tutuyorum
Söyleyemiyorum.
Sanki sözler boğazımda kördüğüm
Boynum bükük,
Sözler yitik,
Kalplar kırık...

Hey çocuk!
Biricik sevmiş gözlerimi götür
Yokuşlar tırman
Ayakların nasır tutsun bakalım
Nasıl olsa sende seveceksin bir gün.

Yasaklan bakalım aşk yasaklan
Mecbur edilmiş bir çileyim zaten
Çekmekteyim
İnancım, onurum
Neyim varsa al götür.
Varsın talibim olmasın
Zaten yemem içmem uyumam
Mesele yaşamak değil be gülüm
Ellerine yetişmek hasretiyle
'Gel' diyen feryadı figanıyla yaşamak.
Ağlamayıda kahkalara boğmak zor
Herşey sana yağarken göl olmakta kolay
Ama seni severken
Senle yaşarken bırakmak zor.
Unutma her akan gözyaşına dağlarımda geçit yok

Bırak bu şiirde yorumsuz kalsın
Şiirin yazılma sebebi aşkmış
Meğer sayfalarıda yakarmış.