Şiirin ve Aşkın Adı Vedat Şiiri - Karani ...

ÇOK VEDAT BİR ADAM Gönül diliyle yazıştık, gönül gözüyle bakıştık, gönül diliyle konuştuk bir gönül insanını “belki karındaşım değildi ama kardaşımı” sırtımızı, dostumuzu; kırık bir kalple, ama kırılmadan vakârla, kırklara uğurladık... Aynı beldeliydik... Aynı mahallede doğduk, aynı mahallede büyüdük, aynı camiye gittik, aynı sohbette bulunduk, aynı sokakta yürüdük, aynı işte hayata atıldık. “İhvanlar Kebab Salonu”… Aynı virdi okuduk, aynı dala tutunduk, aynı Üstâda tutulduk...Aynı şeye ağladık, aynı şeyle ağladık, aynı şeye sıkıldık aynı şeye daraldık kısacası aynı olan parçamızı kırklara uğurladık.. “Bizi sevdir, bize sevdir” düsturuyla hareket etti. Çok sevdi, çok sevildi. Nefis terbiyesini bilen, ciğer kokusunu hissettiren, yüreği mahsun, boynu bükük, şefkat ve merhamet sahibi…. Rengi aslan, yüreği aslan, nazarı aslan… Hz. Ebubekir ciğerli, Hz Ömer yürekli, Hz. Ali bilekli, Hz. Osman edebli…Pir efendimize meftun. Ağlamasını seven ama dünyayı hiç sevemeyen, cömertlik, iyilik, hüsnü ahlak sahibi, kimseye mihnet etmeden rıhlet eden, karagün dostu dostumuzu rütbelerle uğurladık.. Babası babamızın, oğlu oğlumuzun, eşi eşimizin dostu...Birlikte tefekkür ettik böyle ölümü, Cahit Hoca yıkasın, namazımızı kılsın, dostlar uğurlasın, biz hayal ettik, sen gerçekleştirdin.. Vefatın dahi hayırları vesile etti ve edecek...Firkatine yanıyoruz, yoksa hayallerini gerçekleştirdin biliyoruz. Dostları Harputlu ya helal etti, ve Harputlu dan şefaât telebini “Avâza-i aleme davud gibi sal/ Şu gökkubbe de kalan hoş bir sâda imiş” düsturuyla iletti.