Şiirin Türleyişi Şiiri - Mehmetsalih Özalp

Kaotik varoluşun rastgeleliğinde türleyen yüreğin bildirgesi; Ben olasılığım, ben canı sıkılan bir tanrıçanın mide bulatısından ibaretim.
İstenilmeyen bir varoluşun üvey oğludur insan!
Huzursuz bir tanrının ani kararından biliçimlenmiştir yazgısı...
Israrla, kendi benliğine "Defol" çektiren yüreğin; yaratmak istediği bir dünyanın yaratımıdır hünerleri.

Bir kaç sözcük; aldatıcı kelime, birleşkesi kavramlar; yaratılmak istenen masal!
İşte sonsuzluğun deryasında yüzen büyükçe bir yalan: Şiir!
Bizlerin bizliğini alaca yalanlarla boyayan şiirlerimiz olsun.
Arayıp bulamadıklarımızın "sadakası" olsa gerek...
İsteyip kavuşulmayan zamanların zamansız demlerinde 'İndi benliklere işlenen satırlardan süzülüdür.
Balayına soyulan şiir süzüntüsünün fahişesi olmaya kim layık görür ki kendisini? !
"Ben"... Şiir zamparası "Ben", Hüner çapkını olan "Ben"...
Ustaca ve Ağırbaşlı atılan yalanların bendesidir "Ben".

Akılsızlık Denemesi: Rasyonalitenin yıkılışı, bütün mantık önermelerinin yokoluş sahfasında yaratılan Hüner!

{...} Bireyin korkunç gizlerinin -kendisini Şiirin romantik vücudunda bulmak isteyişidir -Çöle Düşen Deli -onun meşruiyet dayanağı akılsızlık denemesi.

{...} Başkaca bir fısıltı: Şiirsizlik denemesi... Şiirin otoriter kurallarını çiğneyici anarşizmin kaotik ortamında şiir gösterisi. Tüm duyguların en yoğun denemesi, tüm yüreklerin en safi yaratımı, bir o kadar da öldürücü okların putlara yaklaşımı; kapsayıcı istençlerin ortaya dökümüdür söz konusu edilen.

Bir sevgi gösterisiyle okurumu karşılıyorum; onu en yoğun biçimde şiirsizliğin şiirinde yaratmak isteğimin duygusuyla yolcu ediyorum. Hoşça kalması adına bütün kavramların yeteneklerini, sözcüklerin gücünü kullanıyorum. {...} Varsayımda Kal! {...}