İçindeki sana ulaşamayınca,
Dostum, yaralardan kan damlar,
Çiçeklerin gölgesinde barınamazsın
Silik bir gölge gibi süzülüp geçersin.
Sokaklarda izin kalmaz geride,
Hüzünlerin şahidi olmayı reddeder parke taşları,
Kalırsın sadece dizginlerinden boşanmış öfkenin,
Zaman kalmaz pişmanlık itiraf edecek kadar,
Cesaretin öfkene davetiye üstüne davetiye çıkarır,
Bir mermi gibi acı verir kalemin dizelerinden,
Sevgi ve dostluğun gücünü unutursun,
İçindeki sana ulaşamayınca.
Acıya tek başına çıkmak zorunda kalırsın,
Dalından erken düşmüş bir yaprak gibi,
Sürüklenirsin rüzgarların önünde,
Kendine tahammül edecek halin kalmaz,
Kendi içinde boş bir mağaraya sığınırsın
Geçmişe takılıp hiç gelmeyecek yarın olursun.
Söz biter sen düşlerinin katili olursun,
Önce vezirin, ardından şahın gider ensonunda,
Kendine güven yaptıklarına ruhunu kat, katki,
İnsanların ruhuna giresin, işte dostluk sevgi orada.
Yüreğini ve duygularını dinle,kendine güven,
Gün gelir yaşamaya değecek zaman biter,
Söz sadece bir şiirin tek satırında kalır..
İçindeki sana ulaşamayınca...
Kayıt Tarihi : 8.8.2005 14:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Melek Ayaz bu sitede tanıma fırsatı bulduğum(Geçte olsa) ustalardan biridir ve okuduğum tüm şiirleri insanda çok güzel duygular uyandırıyor.Tebrikler Saygı değer hanımefendi.
İçindeki sana ulaşamayınca...
işte bütün sorun burada
söz yerine ulaşamayınca bir anlamıda kalmıyor
sevgiyle
TÜM YORUMLAR (6)