Şiirin Son'u Şiiri - Aziz Kerem Tuna

Farzet ki şimdi son şiirimdir bu,
Ne varsa hayata dair vedadır.
İçten bir gülüşe, sıcak bir tebessüme,
Bir çift göz hareketine,
Demli ve çift şekerli çaya,
Kızarmış sıcacık patatese,
Yeni kahve tatlarına ve hatırlarına,
Bembeyaz pıtırcıklar içindeki çiçeklere,
Boğazın parıltısına,
Hayatın tortusuna,
Boğazımdaki yutkunamadığım kör düğüme,
Söylediklerime ve söyleyemediklerime,
Dost sohbetlerine,
Koşar adım yetişilen otobüslere,
Tavlada atılan düşeşe,
Gezilen dükkanlara,
Kahvaltıda gözlemeye,
Tüm uyuyakalmalara,
Masum yalanlara,
Yelkovan ve akrebe,
Tüm mektuplara,
Çok sevdiğim parfümüme,
Resimlerime,
Durgunlaşan nefesime,
Yatışmış sinirlere ve efendiliğe,
Hatta kendi sesime ve şiirlerime,
Bir veda şiiridir bu.
Kimsenin anlamayacağı bir tat bırakır dilimde,
Kimsenin çözemeyeği düğümler bırakır avuçlarıma,
Kimsenin değemeyeceği yaralarımı kaplar kabuğu,
Kimsenin sevemeyeği birini çıkarır derinden,
Kimsenin kimse olamayacağı bir hayat bundan sonrası,
Kimsesizliğe ve kimseye yazılmayacak şiirler,
Güvene açılmayacak sözlerimin kapısı,
Sevmek yasak kelime,
Son şiirdir bu, ne kadar uzasa o kadar kısa.
Yaşamın önsözü olamayacak,
Hikayesi değil zaten,
Bir şiir melankolisinin kanamasıdır sadece,
Ve bundan sonraki tüm şiirlerime yazık olmuş,
Kurtaramamışlar kan kaybından.
Dedim ya son şiiridir artık Keremin,
İmzası ve şiire vedasıdır.
Haydin eyvallah şiirlerim,
Kalın sağlıcakla..