• Şair; kanatları üzerine güneşin gölgesinden başka gölge düşürmeyendir. Günışığının ince dilinden gayrı bir sergene serilmeyen.
• Zaman gelir, şairin açık kolları / kanatları önünde durur. Bildiği bütün duaları okur …ve izin verilirse, geçer.Zamanı, bir emirle durdurup; ayaklarını dilsel bir kelepçeyle kilitleyendir, şair.
• Tepeler tepelere yaslanır, dağlar dağlara. Şair; dağların, gölge tutmayan cindoruklarına. Yalnız bulut soylu kanatlar- kartal uçuşları- ve mevsimlerin doyumsuz senfonisi…Yelin, yağmurun, kar ve dolunun dağuçlarında asılı avazı. Zamanın, her adrese başka ayaklarla uğraması…
• Söz kırbaçtır: safi ses’ten çekilmiş depreştirici… Vurdukça yaşamın geniş sağrısına altınızdaki at daha bir şahlanır. Bütün kötürümler yekinir, kimsesizler kimse edinir. Yersiz – yurtsuz bütün gelincikler ova ‘ lanır. Aşk ‘ın öksüz ve yetim bıraktığı odalara sevgili yetiştirilir. Bir de ekmeği azalmış evlere üç – beş dilim ekmek dilimlenir. Yanında yar kokulu çorba ve bir çift yar gözü. Şimdi gerçeğin hangi yanı sevimli ki? Bir tadımlık düş esintisi kime, ne kaybettirir?
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta