Şiir güneş gibidir; güneş de şiir gibi.
Şiirsiz aydınlıklar, karanlık mahzen gibi.
Bir milletin kalbinde şiir değilse mevcut,
Onun edebiyatı elsiz, kolsuz bir vücut.
Şiir nice yüreği, yürekle buluşturdu.
Şiirsiz nice sevda daha bitmeden soldu.
Şiiri şiir yapan birkaç sözcük değildir.
Şiiri şiir yapan, içindeki sevgidir.
Sevgi olmadan şiir, birkaç kemik; iskelet.
Sözcük olmadan sevgi, ortada bir yığın et.
İşte şiirdir; sevgi ile sözcüğü buluşturan.
Bir de bunun içine düşünce iliştiren.
Beni şiire yakın kılan, onun bu özelliği,
Kalbime ilham eder, her türlü güzelliği.
Şairin kaleminden süzülen her kelime,
Damarımda ruh bulur, işler iliklerime.
Beni bir heyecan tutar, kıpır kıpır olurum.
Mavi serin sularda özgürlüğü solurum.
Şiirsiz şu dünyada beyhude dolaşmışım,
Aşk yurduna girmek için, yanlış kapılar çalmışım.
Meğer iki mısralık şiir, girmeye kâfi imiş.
Kayıt Tarihi : 1.4.2007 16:11:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Eğer bu sözlerimi abartılı bulursan, Dönüp de Yunus’ un şiirine bakmalısın. Yunus’u da anlamak için; Nefesindeki ‘HU’ yu kalbe akıtmalısın
![Şehmus Yaşar](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/04/01/siirin-sirri-2.jpg)
Tebrikler, güzel eser için.
Selâm ve dua ile...
TÜM YORUMLAR (1)