Şiirin Ölümü Şiiri - Poet Of The Darkness

Yatağımdayım her zamanki gibi
Sokağa terkedilmiş küçük kedi gibi
Korkak, sinmiş ve çaresiz.
*
Son dibe vuruşum bu gün
Yakıcı çığlığı bedenimde ölümün
Ağlamaklı, temiz ve sebepsiz.
*
Artık acılarla savaşacak gücüm yok
Bu gün ruhum bedenimden çıkacak
Huzurlu, narin ve sessiz.
*
Kaçmalıyım, kurtulmalıyım onlardan
Çöküşüme tanık aynalardan
Hain, ezici ve kedersiz.
*
Görmesin kimse kini gözlerimde
Titreyen ellerim yüzümde
Tutkulu, zayıf ve bedelsiz.
*
Duvarda beliren gölge son nefretim
Ölüm meleğinin ellerinde yüreğim
Soğuk, taşlaşmış ve sevgisiz.
*
Sonu belli bir hikayeydi bu
Korktuğum sabah er geç gelecekti
Tek dostum geceler saymayacaktı ruhumu
Sorgulanıp ödülüm verilecekti.
Ölümün sesi dolduracaktı bu et yığınını
Zalimce ruhumu söküp atacaktı.
*
Ve şimdi her şey bitecek!
Avucumda sım sıkı tuttuğum
Herkesten sakladığım
Ölümün bile benden alamayacağı
Beni bu güne kadar hayatta tutan
O şiiri yırtıp atacağım.