Şiirin Musalla Taşı Yok

Şiir sevmezler ülkesinden geliyorum
Kendi şiirimi okuyorum bu ara
Ne bilsinler, hangi efkârı gizlemişim hangi satırda
Ben kuşların çok olduğu zamanlardan kalmayım
Toprak, üvey evlat muamelesi yapmazdı tohuma
Hormonlar abartmazdı sevgileri

Bulutların albenisi değmiyor suya
Şu mavi gök, basmıyor üveyikleri bağrına
Gül kokmuyor, aşk adına
Zaman paslanmış loş ışıklarda
Baritonlar dem vurur kubatlar kucağında
Ebcet hesapları niye tutmuyor
Yanıyor ciğerim klorlu sularda

Nur yüzler arıyorum çarşı pazarda
-Tanır mıyım, bilmiyorum-
Cümleler çok uzun bu ara
Sözcüklerin derisi çatlak
Cımbızlar yorulmuş kasılmaktan,
İsyanda, iç dinamikler
Gönüller bilenmiş körlüğe,
Bir başına yazılıyor şiirler
ve galasız gösterimde,
Reklamsız, insan sevilmiyorken
Az biliniyor şiir de.

Şiirin musalla taşı yok
Bu bir avantaj belki de…