Şiirin Kaynakları: 3.Bir Kitap –Bir Dize:

3.Bir Kitap –Bir Dize:

Yazarın, “Bir kitap okudum,hayatım değişti,” sözü doğru mu? Elbet,kitabına göre değişir ve bizim hayattan ne beklediğimize göre. Bazı şeyler için hazırızdır ve bir tetikleyici bekleriz. İşte, genellikle yazma eyleminin başında başka bir yazma eylemi, yani bir kitap, bir yazı, bir şiir bulunabilir. Genellikle bir okur, bir kitabı yada şiiri okurken yazarını aşar ve yazarının aklına hiç gelmeyecek şeyler düşünmeye, düşlemeye başlar. Bazen bir yazarla okuru konuşurken, “ben sizin şiirinizden şunlara çıkarmıştım,” derken, yazar:”ben onları hiç düşünmemiştim,” diyebilir. İşte yazarın ve okurun yaşantılarından ve okumalarından gelen bu “fark” aslında bir başka yazar için yeni uçuşlara vesile olabilir.

Burada bir başka yazardan kesin etkilenmelerden sözetmiyoruz, fakat yazılan bir şiirin bizde uyandırabileceği değişik izlenimlerin bizde yarattığı yeni tetikleyici etkilerden sözediyoruz. Şair, bu şair bunlardan sözetmiş, ben de şunlardan sözedebilirim,diye yeni alanlara açılabilir. Yeni konular, yeni biçemler geliştirebilir.
Çünkü, “hiçbir şey yoktan varolmaz.” Bütün yapıp ettiklerimizin temelinde bizden önce yaşamış, eser vermiş insanların emekleri ve eserleri vardır. Eğer o emekleri ve eserleri yadsıyorsak veya görmemezlikten geliyorsak, ya feci bir inkarcı yada yalancıyız. Her iyi bir şairin arkasında, bir başka (daha başka) iyi şairler yazarlar vardır.

Şair, diyebilir mi? “Hayır, benim yapıtım, çok özgün bir yapıttır. Ben hiç kimseden yararlanmadım. Benim öncüm yoktur” Diyebilir,ama eleştirmenler ve edebiyat tarihçileri yine, onu bir yere bağlayacaklardır. Çünkü insan bilgisi “kümülatif”dir. Birikimlidir. Her şey her çağda yeniden başlamaz. İnsan emeği mutlaka önceki tecrübelerin sonucunda yeni bir sentezler ortaya çıkarabilir.

Ünlü sözdür: “Dünya üzerinde söylenmemiş, söz yoktur. ” Doğru mudur? Kendi payıma,kısmen doğrudur diyebilirim. Kuşkusuz,yoruma bağlı, size bağlı bir söz. Evet, ortak bir dilimiz var. Ve bu dili bütün toplum asırlardır kendi bölgesinde kullanıp duruyor. Fakat diller de canlıdırlar. Kendi dilimize bakalım; Türkçe bugün, 200 yıl önceki, 100 yıl önceki Türkçe’midir? Türkçe’nin gelişmesine, evrilmesine Atatürk’ün katkısı yadsınabilir mi? Diller değişiyor, şiir anlayışı değişiyor, edebiyat anlayışı değişiyor. Edebiyatta da ne yazık ki “Moda” nın olduğunu, yeni yazarların, yeni anlayışların hüküm sürdüğünü her günkü tecrübelerimizden, gözlemlerimizden anlayabiliriz.

Kısaca, diyebiliriz ki bazen bir kitap, bazen bir şiir bize yeni deneyimler kazandırır, o deneyimlerin ışığında,yepyeni ufuklara doğru yol alırız ve kendi şiirimizi yazmaya doğru yola koyuluruz.

Eğer deniliyorsa, ben onu bunu bilmem, “Ben atalarımın, dedelerimin yazdığı gibi yazar,geçer giderim..” Biz de deriz ki..Bu gibi yazan, binlerce şair geldi geçti. Nerde onların şiirleri şimdi..? Hepsi unutuldu. Bizim konuşmamız, elbette biraz daha kalıcılığı özleyenlere, gerçek şairlere.. Yoksa, elbette istediğin gibi yazarsın,istediğin gibi yaşarsın; kimse sana karışamaz. Ama sonunda, mezarının üzerindeki kuru bir taşla kalırsın. İşte kadar..