Hiçbir kelime boşlukta yok olmak için varolmadı. Kelimeler,düşüncemizde yokluktu.
Düşüncenin varolduğu andan ,varolmak için ve içimizden varlığa oluşandı düşüncenin oluşturduğu sözlerimiz.
Hiçbirimiz yoktuk, yokluktan geldiğimiz gibi ,sözlerimizle aynı anda hayata varolduk.
Daima varolan, kelimelerden varolduk tek varlığa.
Kendimizi okurken çoğu kez kaybolduk yada tamamen bambaşka kendi içimizde varolduk.
Daima sözcüklerimizdi bizi oluşturan ve olduran. Aslında oluşmadan önce birazda oluşmuş olan aslın için.
-l-
'yok olmak üzere çıktığım koşuda
h e r - m o l a d a
bana su veren biridir sevgili
öpmeye / sevmeye
Devamını Oku
'yok olmak üzere çıktığım koşuda
h e r - m o l a d a
bana su veren biridir sevgili
öpmeye / sevmeye