Tüm yeteneklerinle sergileme kendini,
Heyecana kapılıp aşmayasın bendini;
Sarraf bilir altının özündeki değeri,
İnsan bilir insanın içindeki cevheri...
Pişmanlık duyacağın hiçbir sözü söyleme,
Kuru hayâllerinle hiç kendini eğleme;
Aslını yitirenler mutlak haramzadedir,
Faslını bitirenler boşlukta seyyaredir...
‘Bak, ne idim, ne oldum! ’, diye düşünmelisin,
Kendini tartamazsan, düşünü bile yersin;
Bırak seni övsünler, gerek yok övünmene,
Hak edersen dövsünler, gerek yok dövünmene...
Sevgini ve saygını esirgeme cümleten,
Hoşgörülü tavrını hiç gizleme kimseden;
Her an şükret hâline, güçlü ve ayaktasın,
Henüz göçmedin düne, ne mutlu, hayattasın...
‘Ocak, 2000’
Seçil KaragözKayıt Tarihi : 9.5.2008 00:47:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!