Şiirin Enstrümanı Şiiri - Ahmet Tığlı

Kuşlar günbatımında geldiler
Akşam serenatına
Çok sesli koro saltanatına
Ruhumun koruluğuna kurdular
Enstrümanlarını
Güneşimin yutulduğu saatlerde.
Sahilde Carettalar sessizce yürüyor
Denizin boğuk sesine
Güneş vakit burcuna girdiğinde
Sessizliğin sesine uyduğumda
Kadehime düzen verdiğimde
Gözlerim senin sesine kapanıyor
Tatlı,yumuşak,hüzünlü iç çekişlerin
Derin nefesimde...
Ağustos böcekleri orkestrasında
Gecenin karanlığı yürüyor içime
Nakarata takılmış plak iğnesi
Usandırıcı sesiyle
aynı şarkılarda.
Günahtan arınmış kahkahalar
Gülümsetiyor karanlıkları.
Gecenin girdabında
Mutluluğun şerefine kaldırıyorum
Kadehimi ve mutluluğu içiyorum.
Sesler çağıl çağıl bir nehrin nağmesi
Ormanların vahşi karaltısı
Bir varoluşun hikayesi
Yanan bir ağaç hışırtısı
Yağmurların sağnak fısıltısı
Bunca savaş bunca acı
Bunca keder ve hüzün
Anaların gözyaşında vicdan muhasebesi
Yüreklerimizde bir çocuk ağlaması.
Başımı kaldırıyorum gökyüzüne
Kozmik nidalara dalarak
Evrenin uhrevi fısıltılarında
Tanrısal sesle irkiliyorum
Kara bulutlar çarpışıyor içimizde
Yüreklerimize düşen yıldırımlara paratoner
Bir şarkının nihavent bestesi
Haykırmaları için insanlığa
Dizelerime yüklüyorum tüm sesleri
Yüreklere dokunsun diye
Şiirin asil sesi...

Ahmet TIĞLI 23.09.2018 (Sevgi Merdivenleri)