* Şiirin Çakır Gözleri Kalır, İstanbul'da

ŞİİRİN ÇAKIR GÖZLERİ
#fatma doğan
Şiirin çakır gözleri bakar, gözlerime her gün.
Güneş her sabah, İstanbul’un kalbini, yeniden fethe durunca,
Gelmezsen, Adalar ve şiirler erir, çay bardağımda birer ikişer.
Kaybolur elinin izi, zamanın gözlüğünden,
bakışına derin sisler üşüşür.
Sen fikrimin hava durumuyla oynarsan zamanlı zamansız,
Karabatak şiirler, dalar çıkar, aklımın seyir defterine ,
Ayakların geçip gitse de köprülerimden yalınayak.
Bana kimliği meçhul sahipsiz dizeler kalır.

Şiir gözlerinden geçer yedi tepeli şehirde, yedi vakit.
Dilleri tuzdan uyuşana dek, denizden umut yalar gemiler,
Acı hayatın, tadına bakar kürekleriyle, kayıklarında balıkçılar.
yaramaz çocuklar gibi yarışır, saçlarında rüzgarla bulut.
Martıların dansına kaptırır kendini , ritmine bakmaksızın kalabalık ökçeli adımlar.
Senin gözlerinden bana bakar, çakır çakır İstanbul.
Senin gözlerinde uyanır güne, her sabah İstanbul.

Şiirin çakır gözleri bakar gözlerimin ta içine içine,
Bir kilise çanı dilini sarkıtmış, yorulmuş boşluğa üflemekten ,nefes nefese.
Ve avuçlarına ezeli bir sekine inmiş minarelerin
Ayakların köprülerimden yalınayak geçip gitse yine de
Bana şiir gülüşün kalır,
yedi renge bürünür ellerinde huzur,
güllerde kokun kalır, kokunda bahar kalır.

Şiirin gözleri bakınır bana çakır çakır, yedi iklim İstanbul’da
Ayakların geçip gider köprülerimden yalınayak
Ama bende, haylaz yüreğin kalır.
Soluğun kalır, duyulmamış bir Anadolu ezgisinin kırık notalarında.
Gözlerin kalır, yosun bağlamış bir sebilin silinmeye yüz tutmuş kitabesinde harf harf.
Ayakların geçip gitse de köprülerimden yalınayak.
Yağmurun kalır, sağnak sağnak
Biliyorum aklın bende kalır, gitsen bile.
Adalara yaslarım hatıralarımın başını ,
elimde bir kalem, bir de kağıt,
Ayakların geçip gitse de köprülerimden yalınayak
yüreğimde senin şiir gözlerine yazılmış dizeler kalır.
(FATMA DOĞAN 10.03.2025/TURHAL)