Şiirin Bel Kıvrımı/Mesnetsiz

/Ayna.../

Kapalı kapıların bel kıvrımlarından süzülüyor bıraktığın ter damlası.
Hikâyelerin esas oğlanlarıyla esas kızlarının kertip beşiklerini,
Düşlerini ateşe veriyorum.

Yangında ilk kurtarılacak bekâretim varken
Annemin eteklerinin altına saklanmayı isteyecek kadar çaresiz hissediyorum

Ömrümde ilk defa...

/Su.../

Kibirli birkaç gözyaşı damlasının buğusuyla
Pencere pervazına asılı intiharlar biriktiriyorum

Ve sorgu hâkimi soğukluğunda
Kıracak kalem arıyorum uçsuz bucaksız ummanda

Yazdığım her dize
Bir öncekini vuruyor umarsızca.

Çalan şarkının yalancı hüznüne dikiyorum gözlerimi
Düşlerim kanıyor...
Canım yanıyor anlaşılamamanın azabıyla...

/Uyku.../

Zifaf gecesinde üç damla kan uğruna öldürülmüş bir bakireyim şimdi...
Akmayan kanımın vebalini asıp giderken kâbuslarına,
Şaraba bulanmış yeni düşler çiziyorum uykularına...
Al basmış kırklı bebeklerin koynunda
Yılandan öykünmüş sıfatlar buluyorum korkuyla

Ya ecinniler gerçekten musallat olduysa uykularıma...

/Azap.../

Acılaşan dilimde eski bir şarkı dolanıyor.

Sigara ve alkol yarenliğinde
Bilmediğim ahenkleri katlediyorum dudaklarımda.

Ölüm üstüme siniyor,
Çıkmıyor kokusu saçlarımdan.
Ve bir şehir geçiyor içimden usulca...

/Mesnetsiz.../

Denizleri seriyorum gözlerinin kıyısına,
Dalgakıran yalnızlıklarının kahrında boğuluyorum...

Betimlenemez hüzünler birikti boğazıma,
Fırtınalar koparsam bir kaşık suda,
Karışsa özlemime gözlerin,
Ben düşsem kanayan düşlerimin kucağına...

Ya da;
Silsem tüm dizeleri gözünün yaşına bakmadan,
Kâğıttan evler yapsam kendime
Ve düşse dilimden en incesinden ağıtlar...

/Usulen.../

Gözümün ucunda biriktirdiğim zehri düşsem de hokkama,
G/özü değeni öldürecek bir şiir yazsam en baştan,
Adak sayılsa aldığım her can...

Ben yine de kelimelerin katlinden hüküm giyer miyim?

Temmuz'2010 Aydın...