Şiirin Başlığa Mahkumluğu 2

gelip önüme dizilen her saklanmışlıklarla beraber
ben de saklandım
kör bir ebe seçmiştik o gün
elleri bağlı,dar bir çemberde yaşayan biriydi ebe
elini kime değerse,keskin bir kılıç kadar korkusu oluyordu
adamakıllı şarkılar söyleyerek yürürken,
dar ve kızgın bir çember içinde yaşananlar aklıma geldi
bir grup toplanmış, ağlaşıyorlardı ebenin haline
mistik ve sızısal bir duruşla uğunuyordu kaçamaklı kızgınlıkları
vakit ne gece ne gündüzdü oysa
ödünç alınmış bir yaşamı payşıyorlardı
sahi en ebe olanı ellerirndeki bağı çözmekten öte bir fikir söyle
kızdı diğeri elindeki ipe bakarak ebenin
sus dedi, yada ey! dar çemberlerin zinde kuvvet fikirleri sen söyle
yaşanan neydi
yaşanmayan ölümsüzlüğe gebeydi
dümdüz bir şeydi ölüm
eni, ucu bucağı, adı kadardı
adı kalkardı belki haki renki havluların kenarlarından
bir avui susam bir kefensi beyazlıkla serpiştirdiler kara toprağa
ebe elerinde derin izleri olan ipi çıkarayazdı
dar çember sahici asilzadeliğinden sıyrılıp çıktı sokağa
ölüm,ebe,kör,bağlanarak çizilmiş eller
kuantum teorileri,termodinamik yasaları ve matematiksellik
dümdüz birşeydi yaşamak, eni sonuna denk gelmeyecek kadar
ardına dönük
kirli saklanbaç oynadık, temizlenmedik eve dönünce
ruhumuza Rab yeniden üfleyince
saklanakaldık orta yerde
kıyamette, ahirette asılı kaldı ruhumuz
adını anmadan dar çemberde
ödünç alınmış bir yaşama öykünmekteydik
oyun saklanbaç,kişilikler ve serencamlar ardında
özgürlüğümüze mahkum kalarak oynadık hep
kazandığımzıda boynumuza altından kementler vurulacaktı
kazıdığımızda çemberi
karşılığında özgür kalacaktık
daha da beteri
saklı kalmayacaktı günahlarımız,hatalarımız
bunu duyduğumdan beri saklanır oldum ben
kör ebeyle gelen her haber
çemberi genişçe tuttun ki
ben yalnızlıklarımın oyunbazlıklarıyla geleceğim
gelip önüme dizilen her saklanmışlıklarla beraber