Şiirin Annesi Şiiri - Simge Yıldırım

Anne bak ben hâlâ çocuğum
Çocukların bütün gözlerinden
           bakıyorum dünyaya
Senin yüzünden öğrendim ya sevmeyi
Seni de sevdim..
Bir oğlun var bir kızın
Biz varız sayende
Anne çocukluğu bırakamadım ben
Beyaz çikolatayı severim bilir misin
Çünkü ben artık beyazı çok severim
Doğurdun beni bir al içinde
Bir ala bir ak düşürdün de gördüm bir kainatı
Dünya avuçlarının içinde
Ninnilerde buldum kendimi
Nennii bebeek ooy dedikçe
Gözlerimde bir yaş arttı da arttı
Deniz okyanusa kavuştu
Gülmeyi öğrendim böylece
Bir Ayın 2'siydi bir 0 atınca
Ocak mı Nisan mı Mayıs mı
bilmem
Kış bahar
Karlar yağmur oldu
Içime içimee aktı yıldızlar
Rüyamda gördüm; beni çok sevdin
Dedin kendini sever misin
Senin doğurduğun taş olsa sevilmez mi
Anne ben yürümeyi çok erken öğrendim
Beni dünya hırpaladı da geldim sana
Hemde demde koşa koşa
Anne bana ninni söyle uyuyayım
Senin gücün bir dağı sallar
Sallasana beni bir bulutu sallar gibi
Anne bana dua oku gece çok karanlık
Nazar boncuğu tak
Göğsümde yürek değil bir gökyüzü var
Anne bak bu şiir benim çocuğum
Anneler günüm pek kutlu
Ya Sen
Şiirinim ben senin
Anneler günün mutlu olsun.