Şiirin Anatomyası (Bölüm II)

V.Eylül Denklemi

Doğduğundan beridir ölüme gidiyor insan
Zamanı durdurmak mümkün değil gülüm
Bir zaman takvimler
Kuru yapraklı bir ağaçlar
Kuru yapraklar gibi düşüp gidiyorlar

Bizden önce vardı gidenler
Bizden sonrada olacaklar
Bir ne ilk olduk
Ne son oluruz
Düştükçe takvimlerden kuru yapraklar

Durdurmak olmaz zamanı
Yağlı bir çark gibi akan iştahını
Geride bırakılan
Bir tatlı kelam…

VI. Suç Aletim

Şair Eşref bulvara her gidişimde
İki polis takılıyor peşime
Lozan meydanında durduruyorlar beni
Üstümü arıyorlar
Arıyorlar

Cebimden çıktı cinayet aleti
Parmak izlerim var üzerinde
Bir Japon’un katanasından daha ölümcül
Yüz yirmi sekiz sayfa biri
Bir kurşun kalem diğeri…