KERPİÇ EV
Kerpiçten bir ev vardı
Odaları sıcacık
Kuşlar yuva yapardı
Saçaklara küçücük
Sallanırdı bir çocuk
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Güzel
bir
şiir.
Kutluyor
ve
tebrik
ediyorum.
Selamlar
Dursun bey.
Yürek sesin anlamlı mısralarını gönül penceresinden duyguları mısralara dökerek dile getirmişsin kaleminizi kutluyorum.Saygı ve sevgilerle
çok güzel şiir
bende bende :))) doğdum kerpiç evde... aman bu kadar sevineceğimi hiç düşünmemiştim bu şiirden sonra.. ne kadar güzel bir evcik.. saray bebekleri kıskanacak:)) işte saraydan da olsa kerpiçten de olsa evi ev yapan, saçaklarına küçücük kuşların bile imrenip yuva yaptığı şiirinizin ana teması annelerimize sonsuz sevgiler olsun..bayıldım tek kelime ile ellerinize sağlık..tebrikler..
Ben kerpiç evde doğdu şükür..yani..
ne güzel anne sevgisi. sevgi evin şeklinde değil insanların yüreğinde
Bu şiir ile ilgili 6 tane yorum bulunmakta