Şiirimsi Şiiri - Melih Sular

Kırk oda değiştirmiş ömrümüz, hayat denilen sokaksız bu evin tavan arasında. Her yaşamışlıktan farklı bir alıntı kalmış dilimize. Gezinilen yerler, gidilen yollar hatta dönüşleri. Hayat ders vermeye devam ederken, bugünümden bana kalan tek ayrıntı satırlardı;

‘’ Aynamda yansıyan kütüphanenin tozlu rafları, bilgisayar ekranında görünen şairlerin,şair sandıklarımızın bana verdiği, benim bugün öğrendiğim ilk olgu, teknoloji her alanda içimize işlemeye başladı. Farkındamıyız bilmiyorum ama ruhumuzun arada sırada geçmişle beraber dinlenmeye ihtiyacı var.

Aslına bakmak gerekirse ölümlüyüz. Kimi ölmek, kimisi ölümden sonra varolmak kaygısıyla tutuşuyor. Başaranlar başaramayanlar, aradan sıyrılanlar, Şaşalı hayatlar renkli sayfalar. Kuşe kağıtlara basılan, günümüz diliyle civcivli, jan jan’lı kitaplar.
Kaçımız kendimizi kandırıyoruz biliyormusunuz? Düşünsenize, hepimiz birer olmamış meyvayız. Nisan ayında bembeyaz açan erik ağacının çiçekleriyiz. Mayısı bekliyoruz erik olabilmek için can can. Yolumuz taşlı, yağmur olabilir daha bebek sayılabilen çiçekleri dökecek, nisan başında ayazda vurabilir hepimizi. Toplanmadan düşebiliriz dalımızdan. Birileri sunmalı aramızdan sıyrılanları, sıyrılabilecek
olanları. ’’

Düşünceler beynimi sancıtırken, ellerim penceremi döven yağmuru, o küçücük aradan üfüren rüzgarı ve içimi ısıtan sıcacık bir kahveyi hep bir ağızdan yudumluyordum. Elimde ise yaşlı üstadın eski kitabı. Okuyor keyif alıyor, üzülüyor, gerçekleri görmenin kaygısını taşıyordum.

Tozlu sayfaları karıştırdıktan sonra bilgisayarın ekranını açtım, Yüzyılın şairlerine bakıyor. Sonra dönüyor geçmişe, düşünüyorum üstatları, Fikirlerimi boğuyor cümlelere, çıkış bulamıyordum.

Odadaki bu dehliz sendeletiyor, dağıtıyor yağmurun öyle bensiz öyle kimliksiz toprağa düşüşünü.
Hayat anbean sürerken. Hala Penceremde yağmur yağıyor, aralık üfürüyor,
bense tozlu yapraklara ağlıyorum.
Ekran hala apaydınlık şairlere gülüyorum. Yazdıklarıma, yazdıklarımıza.

Karar veriyorum;

Şair olamadım, yazdıklarım şiir değil şu anlık şiirimsiler.
Merak etmeyin, kalemim yanımda yazılmayanı arıyorum. Bulduğum gün tozlu bir yaprak olacağım eskilenmiş kütüphane raflarında. ‘’

Melih sular