Şiirim Fener Sanki Şiiri - Ahmet Yozgat

1/:
Şiirim bir fener gibidir
Gah yanar. Gahi söner...
Aydınlatır geceleyin yolumu.
Gündüzleyin aydınlık güneşe rağmen
Sağımı ve solumu onunla seçerim
Fark derim onunla selli sulu dereleri
Geçerim üzerinden köprüler kurup
Bazen bir küçük köy olur uzakta.
Bazen bir çiftlikte Ali Baba
Yani şiirim aydınlık bir fener,
Bazen yanar, bazen söner...
2/:
Şiirim bir fener gibidir
Gah yanar. Gahi söner...
Denizin ortasında bir ıssız ada
Robinsonlara sığınak olur.
Kanadı kırılmış göçmen kuşlar,
Ona konarlar uçuş molalarında
Kaybolmuş yollarında yalapşap giden
Pusulasız ve yaşlı balıkçı takaları
Anaları ağlatan amansız fırtınalarda
Ya da amansız bir borada
Dümeni kopmuşken ortalarından
Savrulmuşken gündelik rotalarından
Şiirim yetişir imdada
Balıkçılar bayılır bağırmaya:
Heyamola uşaklar heyamola!
Görünür sahilin kayalıkları
Kılavuz olan şiirimle ben yırtarım,
Umutları örten karanlıkları.
Yani şiirim bir fener,
Bazen yanar, bazen söner...
3/:
Şiirim bir fener gibidir
Gah yanar. Gahi söner...
Açık denizlerde gemiler onu gözler.
Onu özler yalnız denizciler.
Gagasında minik bir balıkla,
Yuvasına dönen yoksul martılar,
Çukur çeneli garibim balıkçılar,
Uzun ve derin soluklarla,
Kıvrım kıvrım kıyılarda kulaç atan,
İnce belli ve kıvrak kollu yüzücüler,
Kıyıları dolduran gözler onu gözler,
Yani şiirim bir fener,
Gah yanar, Gahi söner...
4/:
Şiirim bir fener gibidir
Gah yanar. Gahi söner...
Ay karanlık gecelerde
Kutup yıldızı gömülmüşse bulutlara
Kuytulara kaçmışsa demirkazık
Gündüz, güneş kızı doğurmamışsa eğer.
Dert değil ki. Ben varım.
Çevreme yaydığım aydınlıkla
Kocaman bir ay dede kadarım
Sönmüşse kutup yıldızı
Kararmışsa gündüzün güneş kızı
Şiirimin ışığı yeter dünyaya.
Dalgalar dağlarla yarıştığında,
Geniş okyanus. Ya da koca Marmara
Yuttuğunda şen şakrak sahilleri
Evleri karanlıklar boğduğunda
Kuytu bir sığınağım çocuklara.
Yani şiirim bir fener,
Bazen yanar, bazen söner...