Şiirim Aşkım Şiiri - Cüneyt Gültakın

Şiirim önce dadaydı
Sözcükler sıralarını unutmuş
Anlamlarını bir yerlerde düşürmüştü
Aşkım önce dadaydı
Dut dalında dudaklarım bülbüldü
Sarkan dal eziklerim ağaç altı

Şiirim gerçeküstüydü
Sözcüklerim ağzımı dilimi yazıyordu
Anlam kırmaları dize köşelerinde
Aşkım gerçeküstüydü
Dudaklarım yolunu şaşırmış
Ellerim işitmeye çalışıyordu

Şiirim gerçekçiydi
Yaşadıklarım imge duvarını örüyordu
Somuttan türüyordu soyut
Aşkım gerçekçiydi
Beynim apış aramı güdüyordu

Şiirim postmoderndi
Dizdiğimi sanırdım sözcüksüz sözlüğümü
Aşkım postmoderndi
Yarattığımı sanırdım özgürsüz özgürlüğümü

Sonunda anladım ki
Ne o ne bu ne şu
Şiirim aşkımdı
Aşkım şiirim