Ben Mehmet’in kızı Gevher
Bu sabah bir simitçi tablasında uyandım güne.
Yüzümde gezinen poyrazdan bildim şehrimi;
Toprağıma istiflenmiş bina kutularında,
Birer ikişer sokağa dağılan yorgun ve asık yüzlerde
Gördüm, İstanbul’un yeni haritasını.
Yeni bir uykusuzluğa uyanıyordu şehir.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
