Şiir yazmayı bırakıyorum ben.
İstersen anlatabilirim neden:
Tek değil aslında nedenleri çok.
Sözümden dönemem yaydan çıktı ok.
Artık bence şiirin gereği yok.
Yelken açıp ümide gidecekti.
Ye’si boğacak, gamı silecekti.
Hem de mutluluklar getirecekti…
Gel gör ki mutluluktan ümidim yok.
İşte bence şiirin kıymeti yok.
Mısralarında uçacaktı kuşlar,
Çiçek çiçek işlenirken nakışlar.
Düzlüğe dönüşecekti yokuşlar.
Düzde bile gidecek dermanım yok.
Öyleyse benim şiirle işim yok.
Güzel hayaller kurmuştum gönlümce.
Şiir yazarak içimi dökünce
Çözülecek sandım en zor bilmece.
Oysa hayatım kördüğüm, çözen yok.
Demek şiirin bana bir yararı yok.
Benim de dostum, bir sevdiğim vardı.
Bazen huzur verir bazen yakardı.
Bir şiir gibi ruhuma akardı.
Aşk bitti dostum, o gitti, artık yok.
Yani bence şiirin anlamı yok.
Kayıt Tarihi : 2.10.2012 22:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu güzel şiirinizi
Canı gönülden kutlar
Başarınızın daim olması ve
Daha nice paylaşımlar dileğiyle 10+ saygılargımla
Demek şiirin bana bir yararı yok.
'Benim de dostum, bir sevdiğim vardı.
Bazen huzur verir bazen yakardı.
Bir şiir gibi ruhuma akardı.
Aşk bitti dostum, o gitti, artık yok.
Yani bence şiirin anlamı yok.''
Şiirin koptuğu yere sus demek mümkünmüdür bilemem ama, her dur noktası yeni başlangıçların açılım noktasıdır diye düşünürüm.Zaman zaman hepimizin yaşadığı vazgeçme sürecini çok güzel ifade eden şiirinizi kutluyorum. Şiirlerinizin devamını bekliyorum.
TÜM YORUMLAR (2)