Şiirhanın Şarkısı

Bir ömür kadardı yüreği,
Işıltılı, derin mavi umutları,
Geçmekteydi zaman içinden,
Yıldızlar, rüzgâr ve aşk,
Uçsuz bucaksız gök kuşağı düşleri,
Saçları dolanmıştı seraplara,
Egenin imbatı esmekteydi çöllerde,
Hüzün tebessüm ederken akşamlara,
O, dost akışıyla düşerdi yüreklere,
Sınırsız limandı, beklediği rıhtımlar,
Yalnızlıklarla doluydu.
Dümeni derin mavilere de kırsa,
Kayalıklara sürüklenmekteydi yarınlar,
Dilek taşı, hatıralardan yansımakta,
Gülkurusu özlemler dökülmekte,
Aynı gözlerdi ağladığı, yandığı,
Yanardağ gibiydi sevdası,
Kor gibi, alev alev.
Hala şarabını içiyordu kaderin,
Raylar hep birilerini uzaklara götürmekteydi,
Bense birinci mevki bekleme salonunda,
Gecelerime yağıyordu karlar,
Giden en sevdiğim yürekti dostum.
Bakmayın ruhuma, bakmayın gözlerime,
Ben nurum, geceye inen, sense imbatsın Ege’de,
Dalgalanır saçlarım, dalgalanır hayat,
Kim okşayacak bilinmez.
Yarını beklerken, tek başıma,
Göğsüm denizlerde, sularda,
Derin maviyi istiyor yüreğim,
En güneşli gün olsun,
Geride kalsın karanlıklar,
Ve de yalnızlıklar,
Önümüz umut dolu,
Gittiğimiz güneş yolu,
Dağlar yeşile boyanmış,
Yar sevda diye uyanmış,
Doldurun çayımı, doldurun dostlar,
İçelim yar diye diye,
İçelim yaşanacak hayat var diye diye…