Şiire Yürümek Şiiri - Mehmet Aydın

Çiğ yavanlığı besliyor boşluk
Şiir nazlı sığınağım benim
Ona koşarım ruhum üşüdükçe

Koca evreni kaplar gücü
Tersyüz eder devinen nesneleri
Toplar avucuna sığdırır enginleri

Ağlayanla ağlar gülenle güler
Güle dönüştürür yaklaşınca dikenleri
Çeler katı aklı kimi zaman
Yayarak ışığını deler yerleri gökleri

Her bakışa davranışa yansır
Örselendikçe kaynar kanı
Karanlık köşelerinde bulur
Kendisini duyan insanı

Akan sular durur onun dilinde
Açar gönül gözlerini dilediğine
Çağları buluşturur bir günde
Sevgi dolaşır çalkantılı büyülü benliğinde