Köhne bir gecekonduda vurdum kendimi
Duvarlarında ne Che’nin resmi vardı,
ne de Deniz’in
Hiç acımadım, hiç kanamadım
gözümü kırpmadım bile
Cesedimi bulamadılar
ömrümün yıkıntılarında
Şimdi gidiyorsun, git
Bütün sabahları üşüdüğüm
Bütün gördüğüm senli günlerim, onlar da gitsin
İçimde bir şarkı
Gözümde bir ışık kalmıştı herşeye inat
Kapat gözlerimi, sevdiğim anlar da gitsin
Devamını Oku
Bütün sabahları üşüdüğüm
Bütün gördüğüm senli günlerim, onlar da gitsin
İçimde bir şarkı
Gözümde bir ışık kalmıştı herşeye inat
Kapat gözlerimi, sevdiğim anlar da gitsin
nedense şiirlerinizden tanıdık bir hava kokluyorum..gerçekten duvarlarınızda iki resmin olmayışı sebebpsiz bir vurulma gibimi geliyor ne )))) Bu arada güzel bir anlatım sevdim.durmadan yazın..Rıfat Gürsoy
şairin hayatı ve hayata karşı duruşu sorgularken ki cümlelerinde 'che' imgesi dikkatimi çekti. yaşamsal her mekanda bulunması olağan herhangi bir nesne gibi vurgulanması, toplumun düşünsel boşluğuna çağrışımlar yapmasının dışında şiir; çarpıcı, asi, özel ve güzel:)
Gerçekten harika!!!Tebrikler Sn.Şair
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta