Köhne bir gecekonduda vurdum kendimi
Duvarlarında ne Che’nin resmi vardı,
ne de Deniz’in
Hiç acımadım, hiç kanamadım
gözümü kırpmadım bile
Cesedimi bulamadılar
ömrümün yıkıntılarında
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
nedense şiirlerinizden tanıdık bir hava kokluyorum..gerçekten duvarlarınızda iki resmin olmayışı sebebpsiz bir vurulma gibimi geliyor ne )))) Bu arada güzel bir anlatım sevdim.durmadan yazın..Rıfat Gürsoy
şairin hayatı ve hayata karşı duruşu sorgularken ki cümlelerinde 'che' imgesi dikkatimi çekti. yaşamsal her mekanda bulunması olağan herhangi bir nesne gibi vurgulanması, toplumun düşünsel boşluğuna çağrışımlar yapmasının dışında şiir; çarpıcı, asi, özel ve güzel:)
Gerçekten harika!!!Tebrikler Sn.Şair
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta