Köhne bir gecekonduda vurdum kendimi
Duvarlarında ne Che’nin resmi vardı,
ne de Deniz’in
Hiç acımadım, hiç kanamadım
gözümü kırpmadım bile
Cesedimi bulamadılar
ömrümün yıkıntılarında
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
nedense şiirlerinizden tanıdık bir hava kokluyorum..gerçekten duvarlarınızda iki resmin olmayışı sebebpsiz bir vurulma gibimi geliyor ne )))) Bu arada güzel bir anlatım sevdim.durmadan yazın..Rıfat Gürsoy
şairin hayatı ve hayata karşı duruşu sorgularken ki cümlelerinde 'che' imgesi dikkatimi çekti. yaşamsal her mekanda bulunması olağan herhangi bir nesne gibi vurgulanması, toplumun düşünsel boşluğuna çağrışımlar yapmasının dışında şiir; çarpıcı, asi, özel ve güzel:)
Gerçekten harika!!!Tebrikler Sn.Şair
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta