Şiire Leyla Şiiri - Muhammet Akkuş

Leyla
hep aynısın
Bu devranda ben değiştim ilk
Sevda tenimin parçası oldu
Ruhum çoştu yıldızlar miktarınca
Şimdi İlmek ilmek boynum, ölüm kapımda
Can çekişiyor karabasanlar koynumda
Ah
Düşümün sureti
Leyla
Hep aynısın
Öykümde çocukların anası
mevsimlerin vazgeçilmez baharı
Sensin sen
O mübarek Mekke'ye giden ve
Elinde bir gümüş bardakla
ikramda bulunan Hacıları bekler gibi
O Kutsi zemzemi bekler gibi
Bekledim,bekliyorum...
Ah Leyla
İşte Mekke Dönüşü hep sonbahara denk gelirim
Ve koca bir mevsim yanar bağrımda
Uzun bir efkar dolar içime
O ak sakallı güzel sözlü dervişler
beni terkeder
Yapayalnız kalırım bir an
Kendimi terketmişimdir çoktandır
Dervişler bırakıp gitmiş; bende beni,çok mu
Bunu sorsam şimdi bir Çiçeğe
ölür kalp ağrısından
yada solar şu ilkbahar gününü yaşayamadan.
Gökler katından, kan kızıl kıyamet kopmadan
Güneş'in gözleri kamaşmadan
Ki görse güzelliğini utanır köpüklü alevler bile
‘gelmelisin leyla’
Hareketsiz kalıyor yıldızlar; ben sen deyince
‘Ve sonra farkediyor nebatat bunu ‘
Bütün insanlık korkuda
Oysa bende bir huzur anlatamam Leyla
Sevilenler geç kalmış anlasana