Şiire İsim Verecek Mecalim Yok

Zinayı düşünmek bir cimanın ortasında,
Lut kavmi misali günahlarla yaşamak,
Bir kere sol elden Siccin alınınca
Kolay olmuyor cehenneme alışmak.

Şu dünyaya bıraktığım çamur izi,
Şimdi beni kurtaramaz dikilse de heykellerim
Sözlerini anlamlı kılan bu yalan melodi,
Yalan terk edişlerim, elveda deyişlerim.

Sonrası gelmiyor, üst kısımda duruyorum,
Sonrası gelmiyor, yazmalıyım susuyorum,
Sonrası gelmiyor, ne yapacağım bilmiyorum,
İki dörtlük daha eklense, güzel olur diyorum.

Üstte üç dörtlük var, zor bu dörtlük için onları taşımak,
Aşık olmak körkütük, değişime alışmak,
İlzam edilince susmak, ya da susmamak,
İşte tüm mesele bu, tüm meselem bu.

Mürekkebim adam benim, kağıdımsa fahişe,
Namazların farz olsa da niyetlerin nafile,
Kütüphane caddesinin 15 numaralı sokağı
Burada en büyük tüccarların şerefidir sattığı.

Milliyetim değil Arap, Azeri Türkü,
Ama bu önemsiz, insanlık ülküm,
Doğduğum caddelerde gâvurun mülkü,
Şiirden söz edince kafiyem ürktü.