Şiir sevmekle başlar her şeyi; yaşama dair ne varsa bulursunuz onun içinde. Şiir bir ırmaktır; suskun dağlardan ve ağır fırtınalardan boşanır gönül vadisine. Özlemin bir pınar gibi kaynamasıdır/coşması ve çağlamasıdır hayata. Şiir denizinde dalgalar, fırtınalar bütün görkemliğiyle durur öylece. Bir kıvılcım bekler. O kıvılcım ilhamdır. O noktada var olur şiir. Benin “ben”ülkesinde maveraya yolculuğudur. Yorgun akşamların ıssız köşelerinde tezatlar âlemine dalıştır. Nidadır hayatın acımasızlığına. Yalnızların sırdaşı, hayal âleminin baş mimarıdır. Seven gönüllere dermandır. Sözcüklere can vermektir kendi canından. Mecnunî aşkların tek sığınak noktasıdır. Aramaktır çölde serabı ya da Mehlika Sultan’a kavuşmayı arzulamaktır. Sembolik aşkların havanda kaldığı, gerçek aşkın arandığı bir deryadır. Bedeni hafakanların basmasıyla bir vaveyla ile cinnet geçiren bir halet-i ruhiyenin eseridir. Ne hayallerin süslendiği tatlı bir saray ne de gerçeklerin acımasız yüzüdür. Karanlıklar ortasında umuda haykırıştır sadece. Derin hezeyanların aksi, parçalanmış yüreğin korlanmasıdır. Hayatı sorgulayış ve arayışın ta kendisidir. Maddenin anlamını yitirdiği, mananın gerçek değerini bulduğu erenler bahçesidir...
MÜKERREM KALKAN
TÜRKÇE ÖĞRETMENİ
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta