Şiire Dair
Şiir,şairin solmayan çiçeğidir.Toprağı temiz,suyu duru,tohumu da belli olduktan sonra bu çiçeğin rengine ve kokusuna doyulmaz.
Yıllar önceydi.Nefis bir yer keşfettim.Orda ağyar yok.Yalnız ben... Bir de ufuklar. Kimse bana müdahale edemiyor.Hiç kimse...
Şiirle ilk tanışmam,göğsümde bir kalbin çarptığını hissettiğim güne rastlar.
O,çocukluk arkadaşım,gençlik sırdaşım oldu.Ömür yeterse olgunlukta da teselli kaynağım olacağa benziyor.Ben onda her çağım için bir dert ve gönül ortaklığı buldum.
Bendeki manasıra göre şiir,bir Mehlika Sultan’dır ki,bakışları alımlı,mesajı uzun,kelimeleri beni taşımaktan mutlu,duyguları gecenin bekçisi,bu fani dünyadan ebedi aleme açılan kapı,vuslat arzusunun sancıması, kelimelerin kifayetsizliği, talihsiz sevdaların buruşuk mendile nakşedilmesi, can dediğim cana bile sevginin yetmemesi,tabiatın o koyu örtüsünü delercesine haykıran doğru kelimeler mahkemesi, sevgisizler meclisinde tartışılan küçücük yüreğim...
Şiir,güzelliğinden ziyade kibarlığıyla gözlerimi alan bir dilberdir ki,sırrına erilmez,nereden geldiği bilinmez...Gerçi her derin ruh ve uyanık kafayı düşündürmüştür, fakat bunların kimi bir tutkun hassasiyetle,kimi bir mutasavvıf heyecanıyla yazılmıştır.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta