Şiirdi Birazı Birazı Şiiri - Can Murat D ...

Şiir yazıp acılar çoğalttım zaman zaman
Sonrasını düşünmeden çıktım ama gitmeden
Çocuksu bir endişe her yaram için ilaçtı
Çok şey istemeden incitmeden
Şiir yazıp başıma dert aldım çoğu zaman
Düşündüm durdum hep olması gerekeni
Birileri hisseder belki diye
Öğrettim çocuklara savaşmamayı
Çokları gibi bende kimi zaman
Aşık olmadan çıktım
Yosun tutmuş duvarlı parmaklıklardan
Şiir yazıp acılar çoğalttım zaman zaman
Kimileri için boştu tasavvur bu dünyada
Savrulan hayatlar gibi dümdüz
Bekledik her zaman şiirin saltanatını
Pak azı konuştu bunları
Durup dinlenmeden yazılarda
Şiir ilkimdir benim zaman zaman değiştirmeye kıyamadığım sevgilim
Öldürüp tekrar dirilttiğim
Köysüz kasabasız kaldı belki ama benimdi benim gibilerindi
Tanrıya özenip hiç durmadan çalıştı insana dair
Barıştı çiçekti zaman zaman
Açamadan bir gonca bıraktı çocuklara
Elinde koskocaman dünya
Yarattık içine bizi koyduk ve büyüdü
Zaman şiiri besledi durdu bilmeden içimize soktu zehrini
Şırınga ederken acımayan
Ağrısız şiir uzun şiir tanımsız şiir
Şiir iklimidir yüreğinin unutma
Beyninin sandıkları açılırken
Korkudan zerre kadar habersiz ben sen biz
Şiir bizi yarattı tanrıdan habersiz
Evet yaratıldık bir kağıtta kalemsiz bir memlekette
Eksiktik yetimdik belki
Dediğim gibi oldu düşman kalemi aldı acımasızca okudu geleceği
Değiştirerek öldürdü değişimimizi kalmalıydık aslında
Burası bizimdi dağlar arkadaşlar
Çizip durduk günlerce yalanı kafalardan
Zor oldu yaşatmak belki
Şiir ilkimimdir benim zaman değiştirmeye kıyamadığım sevgilim
Her kavgamda benimle
Kanımın saçmalık evresinde uzandım dost dediğim sese
Düşman kadar samimiydi yeryüzü
Yaratıldı birkaç günde
Son damlasında kapkara sevdanın kurşun gibi ağır
Savaşa gidenin arkası gelmezdi eskiden
Omuz omuza aşk omuz omuza yürek birleşti dağlarda
Esaret seçildi pahasında
Ayrıldı şiir eşinden bitap düştü kuytu köşelerde
Sarılıp yatmalıydık aslında sanat a
Evet şiir yaparken böyle yardım etmek bir vicdandı insandı
İçimizdeki yanan kızıl çocuklar ölmeden
Özgürlük şarkıları esirgendi bizden
Şiir biriktirip acıları eline bıraktığım adam
Benim karanlıklarda mum ışığında sürekli çağrılan
Şiir ilkimdir benim zaman zaman değiştirmeye kıyamadığım sevgilim
Hayvan kararsızlığında tecellisiz gönlüm bazen akar gider bilinmez
Kapar gözlerini ışığa ışıl ışıl yanan evlere
Yazmadan aklımda tutamadığım
Senin gibi kesik kesik ayrıca soluk soluğa kelimesiz yorgunluk gelmedi
Artık bir umut senden beklenen
Çirkinleşmeden ihtiyarlamak isterdim yada güzelleşmeden ölmek gibi
Şiir koştu yardıma yetişti çokça ağlayarak ne vakit memlekette
Özlemek konuşmaktı uzağı sesti birazcıkta olsa boşluk mesafesinde
Ruhum geçitken bir sokakta fil hafızasında yaşadı durdu
Düşünce için duvarlar örüp doğrular adına sarf etti kanının son damlasını
Her ayrılık gibi şiirinde hasreti çok emek istedi güç bir utançtı
Her şeye rağmen akıl hastalığı bünyesinde kararlıydım bazıları için
İstemeden yalınlık karşılığında
Bence insan tanrı olmaya çalışıyordu küçücük odasında
Biraz merhamet biraz insan biraz emretmek çılgınlıktı
İşkencesi de cabasıydı boylu boyunca uzanan hapiste
Günlerden neydi bilmeden seneler böyle geçti
Şiir yazıp acılar çoğalttım zaman zaman
Mektup yazıp koklayanlar vardı sevdiğinin koynundan kopup geleni
Şiirle pekiştirip öyle yaşadılar aşklarının son demlerini
Aksine hayat affetmezdi hataları onlar gibi affetmedi de
İkisi de tozlu şiir yapraklarında kısıldılar
Çiçeksi küçük aldanışlarla bezediler birlikteliklerini
Açan tomurcuk mu yoksa ben mi doğmayacak olan şey
Her şey bundaymış aslı hiçlik içinde kayıpmış
Denilen doğru yada yanılış dünyanın saçmalığıymış
Toprağa her eğildiğimde elimden tutan yabancıydı şiir
Bırakmadı hiç ellerimi öptü bazen ellerimden bazen yalvararak
Küsmedik hiçbir zaman yeminliydik sözümüze
Halka halka bebek ninnileri içinde uyuduk durduk
Sarhoşluğumun ilkinde birlikte sızdık aynı yatakta sabahlayarak
Geceleri upuzundu o zamanlar ki
Şiir kaderimdir hiç gülmeyen mısralarımda
Karamsarlığımın kumsalında kayıp bir yaşlı kasaba
İsimsiz bir sefil ordusu üzüm bağında
Emirler yağar gökten yağmur yerine
Yokluk savaşında ön sırada iki çömez aslan
Kılığı kıyafeti benim ki sanki
Orman içine aldı ve yuttu bir yılan
Sanki
Şiirdi biraz birazı ölüm birazı biz olan
İstedik durduk hep sisin içindekini
Şiirdi tabii ki bazen gelen bazen ağlatan ama sönmeyen
Acımtırak şiirler doğru adam gibi şeyler yani
Başsız olan topluluk masalı yaşar çok zayıf olarak
Uzar gider adım onurunda
Kelime yaşlanmanın cümlelerini bağlar
Hayatsa şiire bağlaçtır durmaksızın koşan
Evren üstüne gelse doğru diye bağıran benim bundan sonra
Dümdüz yürüyen şekilsiz baston
Savursam mı saklasam mı avucumdaki kesede
Korkarak bakan kız çocuğu kollarımda ağlarken
Şiirdi ahenkli aşkıyla saran ikimizin vücudunu
Isıttı sıcaklığıyla eski bir roman sayfasında
Tek bildiğimiz bu sadece buymuş meğer
Aldanmışlık tarihimiz olalı talihimizde yenik düşmüştü
Hissettik seneleri kanımıza unutmadan saymadan
Ayrıntılı düşmanımızdı nesir hissiyatı
Islıklar büyüyor bizim için dönüştü bile zamandan büyük canavara
Şiir zamanı yenen yegane takvimdir yaşlı eski kitaplara
Tozlanan neydi el kiri paradan dahası
Şiir sevişti benimle gecelerce hayali bir sevgiliydi
Bomboş ve ıslak yatağımda
Çırpındı kurtarmak yaşatmak için rüyaları
O kapkara olan
Makyajlı ölmek gibi ne gibiydi bilinmez sanki boş vermek
Hep çocuk kalmamızı isteyen bir oyundu
Ama sen hiç olmadın istemedim de
Şarkılar belki içimde eridi olsun seçimim bu taraftı
Şiir içimde eriyen kurşundan askerdi
Kimsesiz köleler kadar özgürdüm bir ara
İçime sindiremediğim kadar
Susan bir kahraman zafere susamış bir memlekette
Karmaşanın memleketinde yani
Ne kadar zorsa sevişmek
Ben o kadar şiirdim
Birazı ben birazı memleket birazı biz sandığımız
Her şey herkimse nesne tabiat ne varsa toplanmış
Başucu duası gibi dikilirken yanımda kaskatı olan şiirin gölgesi
Birazı ben birazı memleket birazı biz sandığımız
Ben yada biz memleket toplamından ibaretti
Şiir memleket için yaşlandı durdu.
Aslında şiir memleketti baştan ayağa
Yüceldi durdu bizle birlikte yorulmadan
Karınca gibi ağırlık taşıdı
Küçülerek insan oldu
Şiir bizdi biraz ben biraz memleket