Şiirden Oklar Şiiri - Meftuni

Kalemimi yonttum
Ben biledim kılıcımı...
Yüreğimde görünmez zırhlar edindim
Şiirden oklarım var benim
Hurma ağacının dallarından
Fışkıran asil yayımla
Perçeminden avlarım onları
O küfür kusan günahkar perçeminden
Göğüslerinden vurulmaya layık değiller

Yüreklerinde kat kat kilitler mi var?
İşte o gafilleri hasım bellemişim
Anası ağlayacak işte ona
Şiddetli ok yağmurları
Yağdığı vakit çardaklarına
O oklar ki bağrıdelen
Aşk acısı kadar keskin ve sıcak

Lakin o şiirden oklar
İmanlının göğsüne düştüğü vakit
Ateş kırmızısı gül goncasına dönüşüverir
Tozu dumana katan atlarım var benim
Asil nallarından çıkan parıltıları
Işığından gözleri alıverir

İşte geliyor Faran dağlarının ardından
Yiğit oğlu yiğit hepsi
Hira'nın bağrında dövülmüş
Davud'a mahsus zırhdır giydikleri
Onlar ölümden korkmaz
Onlardan korkar dev dalgalı ölüm denizi...