ŞiirdeBirMasaldır: Zamanın Kocaman Elleri

Hey hey!
Bir varmış kardeş baksana,
Bana ulaşmak için,
Bir yokmuşun yanına yaklaşsana…
Evvel zaman içinde diyorsun ya her zaman,
Bilir misin ki
O zaman ne kadar yaman?
Zamanın koca koca elleri
Kan ü revan içinde,
Yani sayın ki
Bir kalbur saman içinde…
Az gittim aza aza,
Uz gittim çok ucuza,
Aza, uza varınca
Aradığıma rastladım kanımca,
Tutuverdim,
Oracıkta kara yağız bir karınca.
Durur muyum?
Hemen vurdum karıncaya palanı,
Tam kırk bir yerinden bağladım ibrişimden kolanı.
Sarıverdim sırtına seksen çuval aksoğanı,
Yanına da kattım şu bizim Keloğlan’ı.
Vardım,
Karaman’da uzun çarşıya,
Soğanları okuttum
Bir tüccar yağmacıya.
Dedim;
“Çevreyi kolaçan edeyim azar azar,”
Vay be bu ne çarşı,
Vay be bu ne pazar!
Dört bir yanda tacirler altın torbayla gezer,
Bin ayak bir ayak olmuş,
İnsanlar birbirini ezer.
Kırlangıçlar terzi olmuş
Haldır huldur don diker.
Köpekler kalaycı olmuş;
Çevreye tas, tava eker.
Tilkiler tüccar olmuş,
Kulaç kulaç sicim büker,
Hepsinin üzerinden geçer kocaman bir teker.
Kaçıp kurtuldum tekerden,
Hemen buldum bir ücra köşe.
Birkaç çırak bulup başladım uygun bir işe.
Soğan aldım,
Sarımsak sattım uzunca bir vakit,
Tabii ki bu arada kazandım bir torba nakit.
Yer yarıldı,
Yeryüzüne çıkıverdi bir kara kadı
Terazimin kolu kırıldı,
Kalmadı yaptığım işin tadı.
Bu durumda ben, ticareti neyleyeyim?
Bari sizlere bir tatlı masal söyleyeyim.
Masi masi masaldır bunun adı,
Dinlemekle çıkar tadı...
***