ŞiirdeBirMasaldır: Yola Çıkmış Keloğlan

Bir zamanlar,
Ta Kaf diyarında,
Bir masal varmış ki som altın ayarında.
Ne başında;
“Bir varmış, bir yokmuş”u varmış,
Ne de sonunda
Üstüne çıkılan bir kereveti varmış.
Duyunca bu masalı keleşlerden bir oğlan,
Bite binmiş,
Yola çıkmış bir keloğlan.
Evvel zaman içinde gidermiş ki
Bir koska bir koskaca,
İçmeye sihirli şerbet taşırmış bir altın tasta.
Kalbur saman içinde vermiş yorgunluk molası,
Bakmış ki
Çantasına ne şerbet var
Ne de altın tası?
“Vay tasım de vay tasım! ” diye diye,
Geldiği yollardan dönüvermiş geriye.
Yol üstünde cinler top oynarlarken yanaşmış,
Yanaşınca da tabii gördüğü her şeye şaşmış.
Meğerse
Kendi tası değil miymiş top olan?
Ve efendim
Eski hamam içinde olmuş olan.
Bir tavuk tutmuş gözünün karasından,
Tam on bir cin,
Feryat etmiş başının yarasından
Tavuk yumurtalarından taş yapıp dalmış alana,
Yağmur gibi başlamış
Onca cin neslini talana.
Bir cin
Bir yumurta bulup girivermiş karnına,
Kaf dağına ulaşmış teker olup yuvarlana yuvarlana.
O sırada
Orada ben de vardım tatil hasebiyle,
Cadde boyu gidiyordum mesarif hesabı ile,
O an bir boz peri gördüm
Ve takıldım peşine,
Peri bana bir tekme vurdu
Döndüm eşek leşine.
Bir anda bir yumurta yuvarlandı yanıma,
“Pıt! ” dedi ağzıma düştü
Ve karıştı kanıma.
İçinden bir horoz çıktı,
Karnıma kaçtı “Pır! ” diye.
Horozu kovalamaya başladım;
“Hır hır! ” diye.
Bir taş attım değmedi,
Yanından geçip gitti.
Ardından ceviz attım,
Horoz bana seğirtti.
Cevizden bir kocaman ağaç çıktı
Gübrelik kalın bağırsağımda,
Horoz deşinmeye başlamasın mı
Bereketli kursağımda.
Bir taş daha attım,
Değdi bu kez tam kanadına,
Horoz daha çok deşinmeye başladı inadına.
Deşilen toprak ile
Cevizin dibi kocaman tarla oldu.
Buğday
Ve arpa ektim horoz onu da yoldu.
Bir ağrı,
Karın ağrısı ki sormayın,
Siz de yumurta yiyerek
Horoza tutsak olmayın.
Sonra bir gün benzersiniz bendenize,
Ömür boyu gelemezsiniz bir daha kendinize.
Şimdilerde hastayım.
Hep horozu heyliyorum.
Beni dinleyenlere şu masalı söylüyorum...
***