ŞiirdeBirMasaldır: Bu Balığı N’edeyim?

Masal masal matitascı bir babalık,
Yakalamış eski hamam içinde bir alabalık.
Evvel zaman içinde
Bu balığı n’edeyim?
Ya yiyeyim hamur ile
Ya da turşu edeyim.
Kalbur saman içinde
Gözleri maviş bir peri kızı,
O periyi alayım da
Keşfedeyim şu karşıki yıldızı.
Az gideyim,
Yıldızdan yıldıza atlayarak,
Upuz gideyim hızımı yüze katlayarak.
Bir de bakayım ki
Eski hamam içinde bir koyun,
Yanındaki kuzusuyla tutturmuşlar bir oyun.
Eski hamam içine karpuz ekeyim
El alem yesinler diye,
Yenen yensin böylece,
Kalanını götüreyim padişaha hediye.
Bu karpuz öyle bir karpuz ki
Develer taşıyamasın,
Fiyatını zengin hazineler bile karşılayamasın.
Bir ordu yesin yesin
De tüketemesin,
Çekirdeklerini on adam hasbahçeye iletemesin.
Çin yesin,
Maçin yesin de artsın yarısı,
Kalanını yoksullara dağıtsın padişahın karısı.
“Ben de bir karpuz keseyim,” desin vezirin eşi,
Kaf dağına uzansın karpuzun leşi.
Keserken kılıcı içine kaçsın
Kör bahçıvanın,
Akan suyu doldursun içini
Tamı tamına on bin kovanın.
Elini soksun,
Alamasın uzun kollu bir adam,
Kabukları doldursun
Tam üç yüz on beş dam.
Gözünü soksun,
Göremesin bir şahin göz,
Bu karpuz benim kardeşim olsun öp öz.
Bu kez kendim gireyim,
Arayayım anamı,
Bir tohumun dibinde yakalayayım garip babamı.
Oturup onunla
Eski bir varmışlardan konuşayım,
Bir yokmuş ilinde
Tam yedi sene dolaşayım,
Sonunda karpuzun kapısına ulaşayım
Âlây ı vâlâ ile,
Yitik sahipleri beni göre
Ve saygıyla yapışa ellerime.
“Vay anam karpuz! ” diye büyükler,
“Evin yıkılsın e mi karpuz? ” diye küçükler?
Karpuzumun dışında tutturayım bir halay,
“Ben de çekerim.” desin herkes…
“Bu halay ne de kolay! ”
Bir masal daha anlatayım
Başka başka biçimde,
Nerede derseniz “ahan” da bu şiirin içinde...
***