ŞiirdeBirMasaldır: Bak Allah Bak Gökyüzüne

Bir varmış bilmem nerede?
Bir yokmuş ise köyümüzdeki kuru derede…
Evvel zaman içinde
Bir derin kuyu,
Ne çıkrığı varmış onun,
Ne kovası,
Ne suyu…
Kalbur saman içinde ise
Bir yağmurlu bulut varmış,
Yağacakmış yağmasına da
O bulutun yeri pek darmış.
Bense,
Bak Allah bak gökyüzüne,
Bir damlacık düşmedi günlerdir yeryüzüne.
Bu umutsuzluk içinde
Vardım kendi evime,
Bir matkap aldım nasırlı ellerime.
Bahçeye daldım ardından,
Dedim ki bahçıvana,
“Amca yumuşakça bir yer ayarlasana bana.”
Ayarladı bahçıvan
Yüzeyde bir arazi,
Şanlı mücadelemi verip olmalıyım bir gazi.
Başladım bura bura inmeye
Yedi kat yeraltına,
Sonunda ulaştım
Bir damarlık altına.
Ancak benim meramım altın değildi ki,
Bu durumda ne yapmalıydım peki?
Acıkınca oturdum sofra başına,
Koca bir ekmek yedim,
Ardından ayaklandım,
“Vira Bismillah! ” dedim.
Sözüm üzre çıka geldi
Azgın denizlerin Simbat’ı,
Arkasına alıvermiş yelken yırtan imbatı.
Dedim,
“Aman yetiştir bir çeşme suyu bana.
Çöldeki gezgin gibi içeyim kana kana...”
Yetiştirdi Simbatçık
Lakin tuzundan içemedim,
Köprüsünden Dumrul’un,
Ne yazık, geçemedim.
Dedem Korkut'a vardım
Değnek yedim ardından,
Bir tascık su alıversem,
Sakarya ırmağından.
Bu arada babam bana darı verdi,
“Al evladım ek! ” diye,
Bense ata et vermişim,
Sanki bir “Köpek,” diye.
Çaresiz,
O darıyı kuşa verdim Kaf dağının yolunda.
Kuş bana tam iki kanat verdi
Çıkmaz ayın sonunda,
Kanatları kaldırdım,
Üstteki havaya verdim,
Hava beni sevindirdi,
Selli sulu yağmur verdi,
Ben yağmuru toplayıp kuruyan yere verdim.
Yer bana yeşil boylu çimen
Ve çiçek verdi,
Ben çimeni toplayıp
Bir mor koyuna verdim.
Koyun cömert çıktı,
Bir kara kuzu verdi,
Ben kuzuyu meleterek masalcı başına verdim,
O ise bana güzel birmasal verdi.
İşte,
Bu masal o masaldır “Çorak”tır adı,
Sadece su içip dinlemekle çıkar tadı...
***