Şiirde Yazmaz Sizi Birgün

Şiirde Yazmaz Sizi Birgün

-bir şairde ölürsünüz! -

Aşk döker tüm mevsimlerim
dallarımın arasında kalır sesin
seni de ben herkes gibi kaybettim
geçmişe kalan tüm seslerin tınısını taşıyordun
hani sen şiire kurşun sıktım diyordun ya
hep beni vurdu çelişkilerin

sonra dedim işte bizim gençliğimiz
başladığımız yere dönüyor sanki adımlarımız
geride bırakılan düşlerde gülümseyen
tenimizi zorlayan sorgular
hani sen bir arabaya tıkılırdın bir gün
ben sokakları boyuyordum
o gün kaybettim tüm renklerimi
sonra işte siyah beyaz bir hüzün

hep geçmişte kalmadım ki
geçmişte yaşamadım ki
sonra dişi titreten o soğuk
ben bir kıtayı diğerine çok çabuk geçmişim
inilen durakta yok beklenilenler
ardından o kadın
esmer değildi yalnızlığım
durağın kapısında
her gece son otobüse yetişirdim
bir keresinde baktımda ardından
tüm eski sevmelerimin
ben hep eksik seviştim
hep yarım kalır sevmelerim
diyorum ya
başarısız ihtilallerin çocuklarıydık
aşktada hüsran çekiyordu kelimelerimiz

ben her kıta geçişimde
yeniden başlıyorum şiirime
ben her kıta geçişimde
alnımı dayayıp otobüsün camına
bu dünyanın en güzel manzarası bildiğim
kadını seyrediyorum
sonra ben o şehri bir kadın gibi
bir kadın için sevdim

başarısız şairlerin kelimeleri
sevdiğini kaybeden bilge
kayıp haneme yazılmasın adın
bir kentle birlikte

seni ben yakmadım
seni ben yakmadım
senin yerine elime değdi ateş
hemde çok küçüktüm

farkında olmazsınız sonra söylerken
her cümleniz iz bırakır bende
sonra önünüze çıkarıveririm
hiç ummadığınız bir anda

siz hiç kelimenin meteforuna vuruldunuz mu?
kanadı mı teniniz bir imge yardımı ile?

işte sizin öykünüz buraya kadar
bense devam ediyorum devinime
kendime yeterim her seferinde her sevişmemde

kılıcı kuşan kadın
sıkı dur
bir şairin düşlerinden çıkmak
yürek ister biraz
artık kelimelerin ve imgelerin
sizin için birleşmeyeceğini bilmeniz
bu nedenle her kadın
kalıcı izler bırakmak için savaştı benimle
şiirlerde yaşamak için!

şiirleri kirletmeyin
şairi feda etmeyin
şiirlerde yaşamak için!

(mersin)
17 Temmuz 2005