Beni bu eylül öldürecek
Bir aşk kadar zehirli,bir orospu kadar güzel.
Zina yatakları kadar akıcı,terkedilişler kadar hüzünlü.
Sabah serinlikleri; yeni bir aşkın haberlerini getiren
eski yunan ilahelerinin bağbozumu rengi solukları kadar ürpertici.
Öğlen güneşleri; üzüm salkımları kadar sıcak.
Devamını Oku
Bir aşk kadar zehirli,bir orospu kadar güzel.
Zina yatakları kadar akıcı,terkedilişler kadar hüzünlü.
Sabah serinlikleri; yeni bir aşkın haberlerini getiren
eski yunan ilahelerinin bağbozumu rengi solukları kadar ürpertici.
Öğlen güneşleri; üzüm salkımları kadar sıcak.
Sanat bireyseldir. Şiir sanatların anasıdır. Her sanat aslında şiirsel bir ifade tarzıdır. Şiirselliği olmayan hiç bir yapıt sanat eseri olamaz. Dolayısıyla her sanatçı ortaya koyduğu esere şiirsel bir ruh katmak zorundadır.
Bu açıdan bakıldığında şiir sanatların bileşkesidir. Zira sanat sözle başladı.
Sanatın ortaya çıkması için ortada bir sanatkarın olması gerekir. Sanatkarsa eserini ortaya koyarken ona kendi şahsi karakterini de katar. Kendi dilini oluşturur. Dolayısıyla sanat ve özelinde şiir bireyseldir.
Sanatta ittihad sanatkarın özel yeteneklerini köreltir, ortaya taklitçilik zuhur eder. Taklitçi sanatkarın kalcılığı olmaz, taklitler ve özentiler taklidi yapılan sanatçıyı yaşatır. Sanatta belki bir akım olabilir ama ittihad mümkün değildir. Bu şiirde hiç mümkün değildir
Ittihad (birleşme yada dayanışma) ise o başka bir meseledir. Elbette sanatçıların dayanışması ve işbirliği sanatçıyı motive ettiği gibi öte yandan da sanatın yayılıp gelişmesine yardımcı olur. O yüzden sanat kulüpleri, dernekler ve kültür evleri sanatın toplumda yerleşmesi ve yagınlaşması için büyük katkı yaparlar.
Fakat ülkemizde bu tarz kümelenmelerler bazan aşırı politize olmakta, siyaset ve ideoloji sanatın önüne geçmekte, sanatçı dahi diyemeyeceğimiz bazı insanlar göklere çıkarılmakta, gerçek sanatkarlar ise yok sayılmaktadır.
Elbette klasik deyimiyle sanat toplum içindir ama aynı zamanda sanat sanat içindir. Dolayısıyla politik görüşlerimiz sanatın önüne geçmemelidir.
Dün o zamanın konjonktürüne göre politik görüşlerine göre göklere çıkatılan bazı insanların bugün adları dahi unutuldu ama bugün dahi Fuzuli, Baki, Yunus, Nedim, Nabi, Şeyh Galip, Veysel, Ruhsati, Karacaoğlan ve diğer klasikler unutulmuyor. Oysa daha dün yaşamış olan bazı sözde şairleri kaç kişi hatırlıyor.
Sanat abartıyı ve sahteciliği kaldırmaz. Sanatçı her şeyden evvel kendi olmalıdır. Taklit ve özentiden uzak durmalıdır. Kişisel kabiliyetlerini politik hırslarına kurban etmemelidir.
Elbette her insan gibi sanatçının politik bir duruşu vardır ve olmalıdır ama politik duruşu ile sanatsal faaliyeti arasında olumlu ve okuru rahatsız etmeyecek şekilde dengeli bir bağ kurmalıdır
Yaşasın sanat, yaşasın şiir.
Selam ve saygılar sunar, hayırlı geceler dilerim...Adem ULUÇAY
Bir şair gözüyle görseydim seni
Neler anlatırdım çizseydim seni
Şöyle teşbih yapıp yazsaydım seni
Yapraklar uçardı gül dallarından
Bülbülüm olurdun nazende güle
Bir gonca parçası sunarken ele
Şakıyıp her şeyi dökünce dile
Şarkılar coşardı bam tellerinden
Ana- çocuk gibi sıcak ve taze
Gonül sofrasına sunulan meze
Tel tel nakış olur tezgahta beze
Desenler görülür tokmaklarından
Ruha zenginliktir hayata bakış
Tabiata renktir mevsime nakış
Her keseye uyar,her bileğe iş
Bereket dökülür toynaklarından
Gelişten gidişe yaşamın adı
Gönül onun ile alır muradı
Ruhun felsefesi, ağızın tadı
Tarihler yazılır oymaklarından.
Kısaca üstadım şiir hayattır
Bir ilahı kelam ruha berattır
Yükselir semaya sanki buraktır
Müjdeler getirir kanatlarından.......Mediha Armağan Biyik
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta