Kaybolmuş cennetin en uçrak köşesinde,
Elini uzatır mıydı? Beyaz harfler,
Birden canlanı verdi yer ve toprak,
Utanmıştı çıplak kalmış resim,
Ressam gözyaşlarını çiziyordu,
Heyecandan elleri titreyerek,
Şair ise güneşi gülümsetmeye çalışıyordu oysa güneş masum ve tatlıydı,
Nasılsa öyle yaşanacaktı
Söylenecek bir bahane hep vardır
Ha bugün yalnız
Ha günün ötesi
Seni sevmek
Beni harcamak olmayacaktı
Devamını Oku
Söylenecek bir bahane hep vardır
Ha bugün yalnız
Ha günün ötesi
Seni sevmek
Beni harcamak olmayacaktı




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta