Şiirde Ölmek Şiiri - Erdal Boran

Kaybolmuş cennetin en uçrak köşesinde,
Elini uzatır mıydı? Beyaz harfler,
Birden canlanı verdi yer ve toprak,
Utanmıştı çıplak kalmış resim,
Ressam gözyaşlarını çiziyordu,
Heyecandan elleri titreyerek,
Şair ise güneşi gülümsetmeye çalışıyordu oysa güneş masum ve tatlıydı,
Bir şiir okundu uzak bir yerden,
Her kelimesi bir ilahiydi sanki,
İçinden on defa ölmek yüz defa ölmek ve o şiirde ölmek.