Şiirde Nesne / Nesnede Şiir

Filminin makarasında bir masal
sarılmışlığıyım yaşamakların
Ortasında bir göz, perde ve dram
açılmışlığıyım hatırlı kadrajların.
Tamamsa ışıklar süzülür içimden
geçirgenliğiyim karanlığın
Oysa kendi düzenim bu farkındayım
havanın, suyun, dışarının.
Görüntünün gerisinde bir bakış bir öz
örüntülerdeki iziyim anlamın
Rahat durmaz içim hep bir şiir ve poz
manzaranın esinidir durağım.
Acemi bir şimşek saf aydınlığı çağırmaya
zamanın kılıfa sığmaz flaşıyım
Fazlaysa ışık indirmelidir kepengi hani
görenlere tanıdık renklerin izahıyım…

Makine sanırlar beni, oysa düpedüz
keskin bir zihnin imajıyım
Arkadan ışıkla yücelmiş silüetinde kayıp
insanoğluna göz, kulağım.
Kontrastsız cilalarda şavkıyan gürbüz
hakikat fişeğinin avcısıyım
İlhamını atmosferden alan mekan sarılı
o makaranın ayarlı yuvasıyım.
Nasılına bakmadan ışığı gölgede yıkar
minicik delikten ufuklara açarım
Espasında kaygıyı soyan bir objektiftir içim
an’da bakışı ileri geri sararım.
Saklısında ayarlı enstantane tab’ının paspası
pozlanmış vicdanıyım, perdeyi açarım
İsimsiz bir yurt gibi ufuk çizgisinde imgelenmiş
uzanan hayalleri resim olur, ben basarım…

kAD’r+