insan kırılınca, en hareli tebessümünden,
hançerlenmiş gibi can çekişir firarice.
meğerse hep kendimi yakmışım
yanarım, alevim bana ağlar.
ben şimdi bu hüznü taşa yazsam, taş çatlar.
hep bana mı zifiri, hep bana mı zehir
hadi susma söyle,
gece.
gözlerimdeki akıp giden ölümü,
ben yazamadım,
al bir kurşun kalem bare sen yaz,
mısra mısra
hece hece
şiirce.
Kayıt Tarihi : 28.2.2022 10:59:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Sabah saatlerinde yazdım.
![Özdemir Aydın 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2022/02/28/siirce-27.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!