Anka Şiiri - Ahmet Necdet Sözer

karanlığın gözünde yaprak döken her şiir
tüyleri altın rengi bir kuş biriktirir

ânka’dır onun adı / başında bir çifte sorguç
Zümrütten gözleri ile bir aşkı depreştirir

boynu ince ve uzun / kanadı kızıl yaldız
göklerde "tek ve tenha" yalnızlığı emzirir

bir odur kafdağı’nda ustalık eden zâl’e
aşını o yedirir / suyunu o içirir

söyle: her ölüşünde dirilmeyi bilen kuş
gülün solduğu yerde yaprak nasıl yeşerir

ey çılgın şair! Sen de bir ankâ’sın fikrimce
yalnızlığın bu yüzden şiiri pekiştirir