Yalnızlığım konuşuyor
Odamın dört duvarıyla
Oysa dışarısı çok kalabalık
Oysa dışarısı çok karışık
Çıngırak sesleri kulaklarımı tırmalıyor
Sanki
Bedevi kervanları geçiyor
Sokağımdaki dönemeçlerden
Aslında
Ne içeride ne de dışarıda
Yalnızlığımdan başka
Hiç kimse yok
Gündüz, oyuncaklarıyla cebelleşen çocuklar
Çığlıklarını çoktan… kesmişler
Belki de sevinçlerini yarına ertelemişler
Düşleri körpe
Vücutları yorgun
Uykuları ağır
Bilemezler ki yaşamın neresindeler
Balkona çıksam
Yıldızlar başıma üşüşecekler
Kapıyı aralasam
Rüzgarlar yakama yapışacaklar
Yatağıma uzansam
Anılar boğazıma sarılacaklar
Offf! … offf! …
Bu gece de
Kendimi yiyip bitiriyor
Yiyip bitiriyorum işte
Dünden kalan yetmişlik rakı için
Bu gece yetmez demiştim
Daha ilk kadehte
Migrenim tutuyor
Başım dönüyor
Eşyalar dönüyor
Ben dönüyorum
Dünya müstesna
Her şey dönüyor
Acılarımın ayak seslerini duyuyorum
Yüreğimin derinliklerinde
Gökyüzü
Akşamdan kalmış olmalı ki
Benden fazla öksürüyor
Öksürdükçe de
Bulutları morartıyor
Ve bir-kaç damla aptal ıslatan yolluyor pencerelerime
Zamansız mevsimlerde üşüyorum
Ellerim titriyor
Ellerim donuyor
Buğulanma gözlerimde var
Camlarda yok
O’na bir kalp çizmek istiyorum
Hemen kayboluyor
Gözlerimdeki son ışıklar da kararıyor
Duvardaki saatimin ding - donkları
Bilmem ki
Gecenin sıfır kaçını vuruyor
Perdelerin arasından
Bir serseri sokak lambası
Yavan yavan yüzüme sırıtıyor
Belli ki birazdan ışıklarını toplayıp o da gidecek
Belli ki ruhum
O’ nsuz bir geceyi yine sabah edecek……
Bilmem ki
Firardaki aklım, ne zaman dönecek…
Ne zaman! Ne zaman? … Ne zaman? …
Şiiri Değerlendir
bir serseri sokak lambası
yavan yavan yüzüme sırıtıyor.
belli ki birazdan ışıklarını toplayıp o da gidecek.
belli ki ruhum;
o’ nsuz bir geceyi yine sabah edecek……
bilmem ki;
firardaki aklım, ne zaman dönecek…?
ne zaman! ne zaman…? ne zaman.
duyguların kanatan yüzü....
tebriklerimle dost kalem...
BAKIN NE KADAR DA HOŞ OLMUŞ. YAZIP DÖKMÜŞSÜNÜZ İÇİNİZİ İŞTE. KUTLUYORUM ŞİİRİ VE ŞİZİ İÇTENLİKLE. ŞİZOFREN ŞİİRİMİ EKLİYORUM YORUMA EŞLİK ETSİN DİYE.
ŞiZOFREN ŞİİR
yüzleri kar maskeli
adamlar gelir geceleri başucuma
çalarlar çocukluk düşlerimi
ıslanır kirpiklerim
bir toplama kampına
alıp götürürler sevdiklerimi
koşarım peşlerinden yalınayak
sarılırım tel örgülere
ne onları bırakırlar geri,
ne beni alırlar içeri
hacizli bir ülkedir düşüncelerim
gölgeleri uzun adamlardan
anılarımı kurtarmak isterim
koyup yüreğimin bir kefesine
tartmaya çalışırım sevdanı
yerinden oynamaz ibrelerim
kanar yüreğim…
dayanmak için güçlüklere
bir demirci çırağı olmak isterim
su vermek çeliğe,
hükmetmek demire
heyhat! Nerde o hüner bende? ...
sevgi yoğururum ancak
yürek teknemde gündüz gece
çoğaltmak için koyarım örse
vurdukça çekici acemi ellerimle
saçılır dörtbiryana yıldız yıldız
sevgi kıvılcımları
alın derim, kullanın gönlünüzce
korkmayın tükenmez, mayası bende
düşersin gönlüme birdenbire
dilim içime seni anlatır
adın dolanır dilime hece hece
bırakır örsü, çekici, sarılırım hayaline
son bulur korkulu rüyalarım seninle…
0cak 2011
Naime Özeren
Dünya, dünya olduğuna, bahar sırasının geldiğine, yıldızlar geceye asılı kaldığına, güneş bile doğduğuna pişman...
Alışıyoruz böylesi bilinç kaymalarına sayın şair... Koyu bir yalnızlığa mahkum oluyoruz, belki farkında bile değiliz...
İçinden geçtiğimiz kaotik sürecin ve toplumsal travmaların yansımasıydı -kanımca- şiir... Başarılı bir anlatım, anlaşılır bir dille yazılmış...
'Günün Şiirini' ve şairini içtenlikle kutlarım...
Güne çok yakışan muhteşem şiiri ve şairini kutluyorum. Seçici kurula teşekkürlerimle..
Saygılar..
TÜM YORUMLAR (35)