Şiir yolculuğu Şiiri - Celal Kabadayı

bir yolculuktur şiir
uzadıkça yorulursun
günlerin zaman boşluğuna düşer
yüzyıl geçtiğini sanırsın
nerelere gidersin nerelere
gece ırmağı boylarında konaklayıp
yıldızları hüznünle sularsın
senin hüzünle suladığın ırmaklarda
kahreden yüzünü yıkar sevdiğin

kendini biriktiren yel olursun
sıradağlarında acının
sevginin olduğu her yere esersin
ellerin yetmez gözlerin yetmez
saçlarını okşamak için kızların
yağmur olur yağarsın

herkes bir şeyleri kapışır
içli türküler, yanık havalar
kavuşmasız ayrılıklar sana kalır
hele bir yağmur yağmaya görsün
ozanlığın,yalnızlığın,düşlerin
allahın olsa o bile ıslanır

bireysel taslardan içersin
toplumsal acıların çorbasını
görüntüler karışır duygular çatışır
sanal verilerin gölgesinde
yaşadığın yanılsamasına düşersin
umurun değildir mutluluk mutsuzluk
duyarsın duyulacak ne varsa
asi çığlıklarını bir türlü duyuramazsın

üzüm bağlarında bilimsel çözüm
sevgi bağlarında insan ararsın
çıkar dağlarına herkes çıkar
Aşk dağlarına kimseyi kaldıramazsın
beyninin gözlerinle yaptığı anlaşma uyarınca
yolculuk dışında ağlayamazsın

bilen yoktur yolculuğa çıktığını
bekleyenin olmaz
kendi içeriği belirler yolculuğun sonunu
şiir yolcusuna ineceği durak sorulmaz

katıksız insana ulaşmaksa amacın
ve ölüm küçük bir şakasıysa yaşamın
ne anlamı var yarıda bırakmanın
varacağın yere ölü de olsa varmalısın