Öyleki şiir yazmıyordum ben
ilgisi ötekilerin hislerine terçüman.
Seni yazıyordum,
duraksız müsvette kağıtlarında.
Saflığını,güzelliğini
her an içten duyduğum ulaşılmazlığını yani.
İki sözcük yan yana
durmuyor artık,
yana yana duruyor kendi külünde.
Ve hiç bir söz gönderirdiği adreslere
varmadan geri iade ediliyor
duygusuz ulaklarla.
Batan bir sandaldan kurtaramadan ganimeti
daha bir batar oldum
peşinde dipsiz maviliklere.
Ama
akibeti diğer damlalara musallat olan
bardağı taşıran son damla
çoktan buhar olup uçtu...
Şimdiyse;
ne dün geldim
ne de yarın gidiyorum diye bir söz
eşlik ediyor arada kalmış çaresizliklerime.
Çünkü
her makamını yaşadık
hıçkırıkların...
Kayıt Tarihi : 22.1.2006 11:15:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!