Şöyle iki lafın belini
kıracaksın şiirlerinde.
Dile ağır gelen sözleri,
Yüreği yakan hüzünleri,
dökmek gerek satırlara.
Yazdığın her nağmede,
Bazen gitmek,Bazen de kalmak arasındaki
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
