Şiir yazmak bir hastalık..

şiir yazmak bir hastalık
ister olmasın ustalık
desteksizce atışlarla
toz dumana katışlarla

maksadı ortamı germek
bazı övme bazı yermek
evde yok bir ekmek aşı
hiç gediğe kormu taşı

aşırı bilgiçlik taslar
yapmışcası ihtisaslar
silkelesen çıkmaz zerre
söylesen bile bin kerre

şaşmıyor o bildiğinden
gözyaşını sildiğinden
sehpa koltuk aldığından
gurbet elde kaldığından

anlatıyor uzun uzun
bırakmıyor tadı tuzun
huzur ara şurda gelde
damlar şimdi kalem elde

alem olmuş dipsiz kuyu
dal dibe yatarak uyu
türün de şiir gazeller
insan düşünür az eller

madem dibi yok idi dal
mümkün mü? nerde itidal
dese ki.. bir dipli kuyu
gir içi cibinlik uyu

nispeten saygı duyarım
sürüymüş.. varsın.. uyarım..
ama böyle saçma sapan
her kağıt kalemi kapan

çıkmasın hem sahte kimlik
üstadım bunlar hekimlik
alıp tedavi etsinler
bir süre ağlayıp inler

sonra duyulmaz sesleri
morfin keser nefesleri
başka türlü susmaz onlar
mart ayı açar sezonlar..