Şiir yazamayacak kadar yorgun
Dünle sevişemeyecek kadar bezgin
Yarına düşemeyecek kadar nefessiz
Şimdiye karışamayacak kadar acizim bu gün
Üzünçlerimi üzmeyecek kadar sahipsiz
Gölgemi geçemeyecek kadar güneşsiz
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta